Тэатралізаванае прадстаўленне «Шчодры вечар» прайшло на цэнтральнай плошчы ў Зэльве. Абрадавыя песні, гульні, варажба, конкурсы, забавы, падарункі і канцэрт – такая насычаная калядная праграма прыцягнула увагу дзясяткаў людзей.
Шчодры вечар атрымаўся сямейным. У асноўным мамы з татамі ішлі сюды з дзяцьмі і дзеля іх. Бабулі і дзядулі таксама ў першую чаргу хацелі развесяліць унучанят. А ў другую – успомніць маладосць, зімовыя дыскатэкі пад жывы вакал або баян, самадзейнасць тых часоў…
Казачныя героі, каб гасцям свята было не сумна, падрыхтавалі спіс загадак. Хто пакажа эрудыцыю – таму цукерка.
Вечарам пачаў брацца мароз. Таму трэба было разварушыць натоўп не толькі інтэлектуальна. Прапанавалі конкурс на лепшае выкананне полькі. Танцавалі то парамі, то ўтрох, то ў коле. Пераможцы атрымалі салодкія падарункі.
Не абышлося без прыпевак. Жадаючых паўдзельнічаць знайшлі, але ўсяго двух. У сталых мужчыны і жанчыны, безумоўна, за плячыма быў вопыт такога жанру. А моладое пакаленне паслухала жартоўныя тэксты:
Я по речке плаваю
Со знакомой Клавою.
А причалить не могу:
Смотрит муж на берегу.
Если хочешь развестись,
Поезжай на станцию:
Отдай женушку в багаж,
Потеряй квитанцию.
У меня миленка два –
В том конце и в этом.
Одного люблю зимой,
А другого – летом.
Меня милый не целует,
Говорит: «Потом, потом».
Я иду, а он на дежке
Тренируется с котом.
Якая Каляда без табара? Вось і ў Зэльве працаўнікі культуры пераапрануліся ў рамалаў. Цыган ў чырвонай шаўковай кашулі і дзве цыганкі ў шырокіх спадніцах адразу спадабаліся грамадзе. З сабой яны ўзялі мядзведзя – не сапраўднага, ў мяккім кастюме “тэддзі”. Касалапы, нібы дрэсіраваны, паказваў, як дамы фарбуюцца перад люстэркам; што робяць студэнты, калі грошы скончыліся, а стыпендыя яшчэ не залічана на картачку і г.д.
Пасля сцэну артысты напоўнілі песнямі. Прагучалі вядомыя радкі “Ежедневно меняется мода, но покуда стоит белый свет…”.
Адспяваўшы, цыганкі прыняліся за сваю спрадвечную справу. Але без “пазалаці ручку”. Наваражылі зэльвенцам шчасця, здароўя, кахання, поспехаў і прыгажосці ў новым годзе.
Эстафету па тым, як дазнацца будучыню, перанялі дзяўчыны ў народным строі. Яны прапанавалі традыцыйную беларускую варажбу. Незамужкі збіралі ў вышытыя фартухі трэскі. У каго атрымліваўся цотны лік, тая хутка сустрэне кавалера. Як лік няцотны, то “другую палавінку” ў гэтым року можна не чакаць.
Характар будучага мужа дзяўчаты на выданні даведаліся, ўзяўшы са стала першую рэч, якая папала на вока. Люстэрка азначае, што жаніх будзе прыгажуном, ключ – добрым гаспадаром.
Хопцы варажылі, выцягваючы каласы. Доўгі абяцае багаты ўраджай, кароткі – шмат бульбы, але мала астатняй садавіны.
Завадатары сабралі карагод для народнай гульні ў падушачку. Хто водзіць, становіцца ў цэнтр і выбірае чалавека даспадобы. Як музыка спыняецца, “вада” падзывае сімпатычнага яму гульца, абодва становяцца на калені на падушачку – так права вадзіць пераходзіць далей.
Фінальным пунктам праграмы сталі песні нон-стопам. Прагучалі “Белы снег” Алега Газманава, “Каляда” Песняроў, “Этот Новый год” Ксеніі Сітнік і інш. А напрыканцы ўсе удзельнікі выйшлі на памост з бенгальскімі агнямі, развіталіся з гледачамі і пажадалі шмат добрага ў насупныя 12 месяцаў.
